De Bevalling

Wat kan ik zeggen over bevallen? Na 25 jaar ervaring kan ik er eigenlijk nog steeds niets concreets over melden. Daarom heb ik gekozen om de vrouwen zelf het woord te geven.
Een paar tips zouden misschien kunnen helpen:

Ik zal nooit zeggen dat bevallen makkelijk is. Een bevalling is heel intens, het is een sprong in het diepe. Je hebt geen idee van de lichamelijke en emotionele tornado waar je doorheen gaat.
Een bevalling kost tijd, ga gerust uit van 24-48 uur.
Kijk eens naar bevallingen van dieren: dieren bevallen zonder gedachten. Vragen als "hoe lang nog", "welke fase zitten we in" en "kan ik dit wel aan", zullen dieren zichzelf niet stellen. Ga erin zonder ideeën of beelden hoe het moet verlopen. Een bevalling gaat zoals het gaat en duurt tot aan de geboorte van de placenta!
Als de bevalling 's nachts begint: laat het donker, blijf in bed en doezel zo lang mogelijk tussen de weeën door. Ook hoef je de weeën niet te timen. Uiteindelijk worden de krampen zo hevig dat je een andere houding aan gaat nemen. Hiermee zorg je voor voldoende rust en energie. Deze heb je nodig tegen de tijd dat het heftig wordt!
Iedere vrouw bevalt, dat is al zo sinds de mens bestaat. We zijn er voor gemaakt.
En eigenlijk het belangrijkste: het maakt niet uit op welke manier je bevalt; bevallen is sowieso een topprestatie!

Nu de ervaringen van een aantal vrouwen:

Astrid

Het moederschap: In mijn hart gelukkig, maar in mijn hoofd gefrustreerd!
We bleven zo rustig, zo vriendelijk naar elkaar. Alle uren, tot in de laatste minuut.
Het was spannend.
We hadden het goed gedaan - hoe dan ook. Alles! De bevalling, de zwangerschap, de keuze om in verwachting te raken.
Ik had een zwangerschapscursus moeten doen. Er is helaas geen ander woord voor. Noem het liever: bevallingsles : )
Ik wist gewoon niet hoe het moest, bevallen. Laat het gebeuren, ...net als de zwangerschap, verliefd zijn en het orgasme: je weet, en doet alleen wat nodig is.
We gingen slapen. Ik werd wakker en was (heel even) alles vergeten, ik dacht verheugd: 'Ik ben dood óf jarig...' Het was feest, in elk geval.

Saskia

Om wat verschillende redenen voelde het voor mij niet goed om stug de " protocollen" te volgen.
We hebben een hoop hobbels genomen, van blaasontstekingen, tot Corona, tot best flinke weeen bij 34 weken ( wat gelukkig met een sisser af liep) tot GBS positief en een zoon die met 36 weken het levenslicht wilde zien. We zijn voorzien van de juiste informatie en doorgestuurd naar de juiste artsen om nog meer informatie te verzamelen. En dat voelde zo ontzettend goed dat we vol vertrouwen de geboorte tegemoet zagen.

Na een uur en 20 min kwam daar onze zoon ter wereld. Mijn lijf nam het compleet van me over. Af en toe letterlijk en figuurlijk op jouw schouders leunend kon ik gelukkig vrij snel in het bad.. Op de achtergrond hoorde ik jou zeggen " en nu naar je voeten ademen" en dat is zo'n beetje het enige wat ik nog mee kreeg van wat er zich buiten mijn lichaam afspeelde. Je liet me mijn gang gaan en dat voelde heel erg fijn. Jij vertrouwde op mijn lijf en daarmee ik dus ook.

Na de geboorte ademde onze zoon niet goed en na veel wrijven op zijn rug lukte het hem wel. Uiteindelijk hebben we weloverwogen besloten om naar het ziekenhuis te gaan. Ook omdat hij bleef kreunen. Een besluit waar we volledig achter stonden en nog steeds achterstaan. Wij voelden ons een " vreemde eend in de bijt" in een wereld vol protocollen en regels en konden met jou ruggespraak houden over de zaken waar we tegenaan liepen en waar we keuzes over moesten maken.

Je gaf ons maar ook onze zoon veel vertrouwen. Wat ons enorm sterkte in onze beslissingen.

En de beslissingen waren de juiste. We hebben een gezonde zoon en gingen na een dag heerlijk naar huis, waar de borstvoeding perfect op gang kwam en onze zoon alles " volgens het boekje" deed en nog steeds doet.

Joyce

In 2010 kregen we ons 1e kindje, ik was 22 en mijn man 24. Bij ons eerste kindje moesten we begeleid worden door een gynaecoloog en bevallen in het ziekenhuis door een medische indicatie, namelijk een bekkenring van plaatjes en schroefjes waardoor er een risico was dat het kindje niet natuurlijk geboren kon worden en dat er een spoed keizersnede nodig zou zijn.

Ik wilde een zo natuurlijk mogelijke bevalling waar ik in mijn eigen kracht zou staan en ik wilde absoluut geen pijnstilling. De bevalling duurde 26 uur waarvan 11 uur in het ziekenhuis, na thuis weeen opgevangen te hebben gingen we naar het Ziekenhuis, hier aangekomen werden er al gauw weeënopwekkers via een infuus toegediend. Dit zorgde voor zware weeën en belande ik in een weeënstorm terwijl ik het bed niet uit mocht door alle kabel en baby monitoring. Hierdoor was het extra zwaar en wist ik me geen houding te geven. Na 5 uur non stop weeën op aandringen van mijn man en gynaecoloog toch een ruggenprik gekregen en toen werd het rustiger. 3 uurtjes later kreeg ik persdrang en na 10 minuten persen werd "Faolan" onze eerste zoon geboren. De uitdrijving verliep geweldig en ik kreeg groen licht om bij een volgende kindje thuis te bevallen.

Het thuis bevallen wilden we nog zeker doen in de toekomst, (nog 5 keer zelfs). Want ik weet dat mijn lijf dit kan. De ervaring in het ziekenhuis vond ik vreselijk en ik was bij ons volgende kindje wel een beetje bang voor de pijn, dus dit moest anders. Via een buurvrouw kwamen we uit bij Jooske. Wij zochten iemand die ons dit zelf zou laten doen op een natuurlijke manier en samen.

Jooske heeft ons begeleid bij 5 van onze zwangerschappen en bevallingen. Jooske heeft een zeer fijne persoonlijke begeleiding tijdens de zwangerschap en luistert echt naar jou als persoon. Ze kan goed aanvoelen wat jij nodig hebt tijdens de zwangerschap en bevalling. In de aanloop naar de bevalling behandeld ze diverse onderwerpen, werk, relatie, gezin, de ongeboren baby, ze geeft adviezen. Alles met 'Jouw' als zwangere op nr. 1!

Met de bevallingen was Jooske voor mij een soort ankerpunt, ik kan alles even los laten, ook in mijn omgeving en volledig op haar vertrouwen dat ze het overneemt terwijl ik me in mijn weeën stort en me kan focussen op de bevalling. Mijn bevallingen verlopen zonder interventie zo als het hoort en mijn lijf doet wat het moet doen en hier vertrouw ik ook op.

Na de bevalling ontfermt ze zich over je, de baby, de vader en andere gezinsleden krijgen liefdevolle aandacht en als je de ingrediënten in huis hebt maakt ze ook een booster smoothie voor je! In de dagen er na bezoekt ze je en zorgt ze dat je goed aansterkt, wederom met tips en adviezen.

Op 3 Januari 2023 zijn wij trotse ouders geworden van ons laatste kindje, een zoon "Fjor". Hij is ons 6e kindje hij heeft nog 3 broers: Faolan, Denahi en Ragnar ook heeft hij 2 zussen Éowyn en Nyome.

Wauw wat een rijkdom al die kinderen en wat een reis hebben we al gemaakt tot nu toe met onze mooie kindjes, pittig en druk is het soms wel zo'n groot gezin maar zou het niet anders willen. Wat een liefde om ons heen... Jooske was erbij in onze reis met het krijgen van de kindjes en hoe wij groeide van jonge 'onervaren' ouders, naar wie we nu zijn en waar we nu zijn.

Mandy

Mijn eerste bevalling heb ik als heftig ervaren. Ik kan achteraf zeggen dat mijn mindset en denkbeelden toen ‘niet goed’ waren (negatief). Vlak voor mijn bevalling vertelden twee kennissen hoe hun bevalling ging. Dat waren geen positieve verhalen, en dat maakte me angstig. Ik was er ook van overtuigd dat een bevalling pijnlijk was en met een grote kans op complicaties. Dit weerspiegelde zich ook in mijn bevalling: ik had het gevoel dat ik geen regie had.

Toen ik opnieuw zwanger raakte, wilde ik beter voorbereid de bevalling in. In de hoop op een positievere ervaring. In die zoektocht leerde ik mensen kennen op social media die een andere kijk hadden op geboortezorg. Ik volgde de cursus ‘Bevallen als een baas’. Daar leerde ik dat je zelf de regie hebt en kunt pakken. Dat heel veel medische handelingen gebracht worden als verplicht, maar dat je altijd zelf de keuze hebt. Ik begreep ook beter waarom ik zo negatief terugkeek op mijn vorige bevalling. Tijdens deze zwangerschap heb ik heel hard mijn best gedaan om mijn denkbeeld van ‘vrouw bevalt, het is ontzettend pijnlijk, verlies van controle, rollercoaster’ om te buigen naar een positief denkbeeld. Ik visualiseerde een thuisbevalling, in bad, in alle rust, waar ik in mijn kracht stond. Ik keek filmpjes van soortgelijke bevallingen, las positieve bevallingsverhalen. Ik leerde hoe ik endorfines (natuurlijke pijnstiller) kon aanmaken.

Ook stapte ik over van een reguliere verloskundigenpraktijk naar Jooske. Wat een verademing. Waar ik eerst elke afspraak een nieuw persoon zag, even snel bloeddruk meten en hartje luisteren, foldertje mee en ik stond weer buiten, was er nu tijd voor mij als persoon. Met mijn angsten, mijn verwachtingen, mijn hoop en mijn denkbeelden. Dat gaf me nog meer vertrouwen. Ook mijn man vond de overstap erg fijn. Hij had het wel spannend gevonden toen ik aankondigde dat ik deze keer thuis wilde bevallen, maar bij Jooske voelde hij zich op zijn gemak. Hij had er vertrouwen in dat wij dit als team, met z’n drieën, aankonden.

Toen de bevalling eenmaal begon was ik er helemaal klaar voor. Achteraf kan ik zeggen dat ik zo trots ben op hoe deze bevalling is gegaan. Precies zoals ik het had gevisualiseerd, precies waar ik op hoopte. Waar ik de vorige keer helemaal overspoeld werd door de weeën, kon ik ze nu heel goed opvangen. Ik heb urenlang op mijn zij in het donker in bed gelegen, zonder besef van tijd. Toen de rugweeën heftiger werden, het punt waar ik tijdens de vorige bevalling in paniek raakte, kon ik de rust bewaren en kwam mijn man bij me liggen om tegendruk te geven. Wat erg hielp, was dat ik nu voor mijn gevoel de bevalling echt samen met mijn kindje deed. In gedachte praatte ik tegen hem, zag ik voor me hoe hij zijn zus zou ontmoeten, visualiseerde ik hoe hij steeds dichterbij kwam.

Op het moment dat ik het niet meer volhield, stond het bad zo goed als klaar. Ik ging toen even rondlopen en praatte wat met mijn man. Ik voelde direct dat ik uit mijn bubbel raakte, precies zoals bij de eerste bevalling. De weeën kwamen ineens veel sneller achter elkaar en ik kon ze niet goed opvangen. Het voelde als minder efficiënte, korte en heftige weeën. Maar waar ik dat toen niet kon terugpakken, wist ik nu hoe ik weer de rust kon vinden. Ik vond dat zo’n mooi moment, want dat liet me zien dat mijn lichaam bij beide bevallingen hetzelfde deed, maar dat mijn reactie daarop ervoor zorgde dat deze bevalling zoveel beter ging.

Voor we in bad gingen belde mijn man Jooske om haar te vragen om te komen. Zo fijn dat zij ons zelf liet bepalen wat wij nodig hadden. In ons geval: rust. Bevallen zonder gestoord te worden. Zonder interventies. Uiteindelijk had ik direct persweeën toen ik in bad ging, dus Jooske kwam snel naar ons toe en een kwartier later was onze zoon geboren. Waar de eerste bevalling voor mij één grote waas was (ik kan me sommige stukken niet herinneren) en voelde alsof het me overkwam, was het deze keer zó bewust. Ik was heel helder en wist precies waar ik mee bezig was: mijn zoon ter wereld brengen. Tijdens de uitdrijvingsfase had ik mijn hand op zijn hoofdje liggen en voelde hoe hij steeds dichterbij kwam. We deden het samen, de baby en ik, maar ook mijn man en Jooske. Ontzettend intens, want het ging ineens heel snel, maar ook ontzettend mooi. Echt een gave ervaring. Na de bevalling voelde ik me bijna high. Ik wilde iedereen wel vertellen hoe gaaf dit was. Hoe magisch ik deze ervaring vond. Daar lag ik: in bad, helemaal high van de hormonen met mijn baby in mijn armen.

Anneke

In september 2022 ben ik mama geworden van een prachtige,gezonde zoon. Djuma is zijn naam. Krachtig en energiek. Zo voelde ik me vaak tijdens mijn zwangerschap. Ik merkte ook dat dat de energie van Djuma was. Zo bijzonder vond ik dat. Ergens wist ik al een beetje hoe hij zou zijn.

Ik kon me zo moeilijk voorstellen wat er komen zou gaan komen en gebeuren. Er waren wel ideeën en wensen maar geen idee hoe realistisch dat was.

Toch wilde ik me voorbereiden. Hoe meer ik ging lezen, hoe meer ik wilde voorbereiden, hoe meer ik in mijn hoofd ging. Daar heb je dus niet zoveel aan... Tijdens je zwangerschap niet, bij de geboorte niet en al helemaal daarna niet. Dat is wat ik geleerd heb.

Het grote loslaten van alles wat je vindt dat moet en hoort te gebeuren. Wat 'normaal' is.

Ik wilde het zo graag precies goed doen voor hem en we moesten alles nog leren. Een paar keer heb ik gedacht 'ik zou willen dat ik het allemaal al eens gedaan had, zodat ik het precies goed kon doen voor hem'. Maar zo werkt het niet.

Jooske heeft mij (ons) ontzettend geholpen door naast ons te lopen terwijl we dit pad bewandelde. Zonder oordeel of poespas. Met steun en aandacht. Dat geeft vertrouwen in jezelf. Precies wat je nodig hebt.

Ik ben dankbaar dat we de overstap naar haar gemaakt hebben. Er was zoveel meer ruimte en ondersteuning. En ik heb geleerd dat het een proces mag zijn en het je taak is om daarin te zakken.

En bevallen? Ja, dat kan je!

Marianne

Als kersverse 30-er was ik met veel dingen tegelijk bezig. Mijn werk zat in een transitie en daar had ik veel aandacht voor. Ook was het heel druk met een 1-jarige die rond kroop. Ik heb te weinig tijd genomen om te verbinden met de gevoelige jongen in mijn buik. Ons 2e kindje is na 34 weken binnen 1.5 uur geboren in het ziekenhuis.
De oefeningen van onze zwangerschaps-haptonome Jacqueline stimuleerde ons om veel contact te maken met onze baby. Ook zij bevestigde dat mijn lichaam weet wat te doen en heel krachtig is. We oefenden ademhalingstechnieken voor het geval de bevalling weer zo snel zou gaan en ze gaf ook mijn man goede instructies. Zo wist hij hoe hij mij en onze baby kon ondersteunen tijdens de bevalling.
Ik voelde me echt gesteund door mijn man en ook door de vroedvrouw, die mij mijn gang liet gaan, af en toe bevestigende woorden sprak en in verbinding bleef. Na 3 uur werden de weeën zo intens dat ik niet meer in de zithouding kon blijven. Onze vroedvrouw adviseerde om van positie te wisselen en door de tranen heen kwam de twijfel omhoog, moest ik nu mee persen of niet? Ze zei rustig dat ik gewoon mijn lichaam kon volgen. Ik probeerde een paar keer te persen, maar het voelde niet goed. Ik ontspande en plotseling kwam daar onze baby naar buiten.

Placenta van de baby van Marianne, gefotografeerd door haar man.

Selma and Romain

As french expats with no family around, i chose Jooske because she works alone, so i knew i would have at least one known face we trust and who knows us, on our big day.
Jooske is very professionnal and also intuitive and attentive to details. She came very quick, stayed calm and amazingly calmed everyone else around her in the room. She has a very grounding voice, which was my lighthouse in the storm of contractions. I was too deep in my bubble when she arrived, and wasnt able to be aware of what was going on around me, but her guiding voice totally helped me through the pushing stage of labor, even when i completely doubted i knew how to do it anymore. Jooske helped me to fully open up to the experience, with fearless trust in my body and so much confidence.
She offered to go in the bath, i was hésitant as im not so much of an aquatic person, but being in water was just such an unexpected relief, it was really nice she motivated me to change environnement before the pushing phase, loved birthing in water, makes such a difference.
Not one second did the thought of an epidural or other pain relief cross my mind. I felt so relaxed and safe in her hands.
And then suddenly my daughter was in my arms. What a beautiful unique moment.
That is how our second little girl was born at home in water after 6h of labor ! Such à smooth birth that she was born sleeping and soo peaceful, such an incredible blessing to witness so much beauty ! I am proud to have chosen to fully trust my body and what nature has planned, and so grateful to have found Jooske, without whom this would not have been possible, it's so healing after a first traumatic birth experience. Even in my best dreams i could have not imagined such a perfect moment in the warmth and intimacy of our own home ! I wish this beauty of birth for every woman.
After the birth, Jooske stayed another 5hours with us, made me a delicious placenta smoothie and didn't leave until we were all we were all set, the whole family relaxing in bed.
It warms my heart to know that other women will benefit from her unique hollistic pregnancy follow up and wonderful heart and hands supporting and encouraging them through what is arguably one of life's most intense experiences.

Birth of Talie, oct 10th 22

Marieke

Mijn allereerste zwangerschap eindigde in een ‘missed abortion'. Het heeft mijn wens tot het moederschap enorm bekrachtigd want ik was er echt kapot van. Ik heb toen ervaren hoe je emoties lichamelijke klachten kunnen geven en dat was ook weer de start van de nieuwe weg die ik ben ingeslagen.
Daarnaast kon ik invoelen hoe het zou moeten zijn om ongewenst kinderloos door het leven te moeten gaan, hoe diep die wens zit.
Mijn eerste bevalling heeft me geleerd hoe sterk en krachtig ik ben. Hoe goed ik kan aangeven wat ik wil, als het erop aankomt. Ik was enorm trots op mijn lichaam en voelde veel meer liefde.
De eerste drie maanden van de 3e zwangerschap voelde ik de energie van voeding. Ik kon de keuken niet verdragen door alle signalen.
Wat mij enorm geholpen heeft is me afsluiten van de mensen om mij heen; ik voelde letterlijk dat ik steeds meer naar binnen keerde. Was bezig met muziek uitkiezen, de plek van bevalling, wat krachtkaarten, m’n innerlijke kracht voelen. Eerst voelde ik heel veel spanning en angst dat ik echt moest gaan bevallen (ook de tweede keer!) en daarna steeds meer vertrouwen, klaar zijn met zwanger zijn en verlangen naar het kleine wonder. Veel buiten wandelen, gezond eten, lekker warm douchen, buik insmeren met olie en veel slapen hielpen me heel goed om de laatste maand door te komen. En zo fit mogelijk de bevalling in te gaan.
Bij beide bevallingen heb ik echt de oerkracht van de vrouw mogen ervaren. De laatste toch wel het meeste. Met de kennis van eerder voelde ik hoe ‘heilig’ dit moment is. Ik was echt in het ‘hier en nu’ want elke wee was er een minder en ik had geen idee hoe lang het ging duren. Ik moest dus echt mijn denken loslaten en gaan met wat mijn lichaam aangaf. Een hele goede mindfullness oefening! Scheelde dat ik al veel aan meditatie deed, maar dit is dus wel de ultieme test. Kun je zijn met alles wat er is, in het hier en nu?? Het half uur voordat de echt pers-weeën kwamen heb ik op de muziek bewogen; ik leek in trance (en waarschijnlijk was ik dat ook!).
Ik ben zo dankbaar dat ik heb ervaren dat ik het helemaal zelf kon doen. Van begin tot de uitdrijving helemaal ‘hands-off’. Dat wij vrouwen gewoon alleen kunnen bevallen. En dat de natuur zijn werk doet. Ik voel me intens dankbaar dat ik deze kracht van de vrouw in me heb en helemaal heb mogen laten zijn. Ik vond het zo belangrijk dat de mensen om me heen datzelfde vertrouwen hadden! Daarnaast ben ik heel blij met mijn partner, die vanaf de eerste zwangerschap heeft gezegd; jij moet bevallen dus ik regel alles hoe jij het wilt. Hij gaf mij volledige regie hierover; ook al betekende dat op 2 hoog bevallen in een beval-bad, midden in de huiskamer…. dat voelde heel vrij en prettig. Omdat dat de eerste keer zo goed was bevallen (!), wilde we dat graag ook de volgende keer. En dat is gelukt!
Ik ben van nature best angstig en perfectionistisch, maar heb echt leren vertrouwen op mijn lichaam en was zo trots op mijn lichaam dat ik de extra kilo’s veel meer voor lief nam dan eerder. Ik voel nog steeds meer ruimte en liefde voor mijn lichaam. Ook de controle loslaten heb ik helemaal ervaren tijdens mijn zwangerschappen en bevallingen. Je weet niet hoe het gaat. Ik vind dit een hele goede leerschool om mee te gaan met wat er is en wat er op je pad komt.

Maureen

Ik begon in de praktijk van een reguliere verloskundige. Daar voelde het alsof ik als patiënt werd benaderd in plaats van als vitale zwangere. Ik kreeg een grote map ‘patiëntgegevens’ mee naar huis, vond de echo’s en het gepor in mijn buik nogal onprettig. Ook de consulten waren erg kort en onpersoonlijk. Ik voelde dat ik verder van mijn eigen kracht en intuïtie kwam af te staan.
Ik heb geleerd dat ik volledig mag vertrouwen op mijn eigen lichaam en op mijn partner en dat de vroedvrouw als ‘3e partij’ hierin ondersteunend is. Soms streng of confronterend als dat nodig was, soms op de achtergrond.
Bij mijn bevalling van onze 1e kon ik redelijk goed ontspannen, maar wist ik niet dat ik al persweeën had toen de vroedvrouw binnenkwam. En daardoor zat ik braaf deze weeën weg te puffen, terwijl ik al zachtjes had mogen mee drukken. De laatste fase was hierdoor heftig; Vos moest er snel uit en ik lanceerde hem. Door deze plotselinge grote kracht kwam ik er niet zonder kleerscheuren vanaf. Ik denk dat ik duidelijk (er) had willen horen dat ik mocht mee-persen.
Bij de tweede bevalling kon ik meer op herkenning en vertrouwen varen. Ik was daardoor heel ontspannen. Ik voelde dat ik snel in bad moest. Binnen een paar minuten werd Keet geboren. Eigenlijk deed ze het zelf, ik heb een heel klein beetje gedrukt en toen dreef ze opeens op de bodem van het bad. Mijn zoon sprong meteen bij ons in het bad. Echt een hele heerlijke, fijne, lichte bevalling. Het gevoel dat ik ‘ontkurkt werd’ en dat Keet de champagne was.
Misschien leuk om te vertellen dat mijn bevallingen 5 uur en 2,5 uur duurden en dat mijn kinderen beiden boven de 4500 gram wogen?

Tamara

(Noot van Jooske: Tamara kwam 2 jaar voor haar zwangerschap bij me en de essentie van haar boodschap was; ik wil graag een kind, maar de grootste angst in mijn leven is bevallen.)

Op 25 juni 2019 zijn wij bevallen van onze prachtige zoon Finn. Ik kijk terug op een hele mooie en rustige bevalling. De bevalling is zo goed gegaan dankzij mijn goede voorbereiding (ademtechniek, epi-no...).Ik ben thuis bevallen, zonder pijnbestrijding en zonder complicaties; een bevalling die wij zelf volledig in de hand hadden (deze heb ik elke dag in mijn visualisatie voorbereid en gemanifesteerd).
Ik voelde mijn lichaam perfect aan en wist dus wat er ging gebeuren (hier heb ik heel goed voor geoefend met begeleiding van iemand).
Jooske (de verloskundige) liet ons in alle rust onze gang gaan en was aan het observeren en af en toe naar het hartje aan het luisteren. Ook ging ze me niet storen om te meten hoe er ik al was (in cm). Dit hadden we van tevoren al wel een beetje besproken. We wilden het zelf doen, zonder hulp van het ziekenhuis. Mijn zus was ook erg belangrijk voor mij gedurende de bevalling. Ze wist mijn voeten te masseren en gebruikte acupressuurpunten, deze erg hielpen tegen de beenwëeen en om te aarden. De hele bevalling duurde uiteindelijk maar ruim 6 uurtjes. Ik kon helemaal meegaan in alles wat mijn lichaam aangaf. Ik gaf me volledig over aan de kracht van mijn lichaam, waar ik ook veel aandacht aan had besteed, gedurende de periode in de zwangerschap.
De weëen/golvingen kwamen heel snel opgang. Echt pijnlijk vond ik het niet, ik heb eerder een enorme kracht gevoeld. Ik had voornamelijk beenweëen.
Op het moment dat Jooske de verloskundige en Sabina de kraamverzorgster kwamen voelde ik mij heel erg veilig. Alles was compleet.
Door de techniek van het "naar buiten ademen van je kindje", wat ik had geleerd tijdens de hypno birthing, door de epi-no en mijn eigen meditatiecursus, heb ik dus ook niet geperst. Persen betekent forceren en je moet juist je lichaam laten werken. Dat voelde voor mij ook het meest natuurlijk.
Sjoerd en mijn zus hebben tijdens de gehele bevalling mijn benen gemasseerd en lieve woordjes gesproken. Ik wilde graag in het bevalbad bevallen en Sjoerd was druk bezig deze op te zetten. Het was erg fijn dat mijn zus er ook bij was, die mij in die tussentijd kon begeleiden. Het was heerlijk: fijn in de vertrouwde omgeving, in alle rust, zonder protocollen en zonder mensen die zeggen wat ik moet doen. Iedereen communiceerde heel zachtjes, zodat ik niet gestoord werd. Ik kon op deze manier in mijn coconnetje blijven. Ik was in mijn eigen wereld, samen met ons kindje.
Uiteindelijk heb ik liggend en met de benen opgetrokken in bad, zonder enige hulp, in al mijn geleerde vertrouwen en oefeningen ons kindje ter wereld gebracht. Sjoerd mocht Finn zelf halen en op mijn buik leggen. We hebben alle tijd genomen om hem te laten wennen. Hij heeft zelfs mijn borst gevonden om te drinken, wat er voor zorgde dat de placenta heel snel geboren werd. Ook de "placenta-smoothie" die Jooske maakte was ontzettend lekker en gezond. Finn heeft nog uren op mijn buik gelegen, huid op huid. Het was onvergetelijk.
Ik kijk terug op een geweldige ervaring. Heel bijzonder om zo 'n immense kracht in je lichaam te voelen en heel bijzonder om deze ervaring zo samen mee te maken. Het is een droombevalling in het bad geworden, helemaal zoals ik het op dat moment graag wilde: in alle rust, op mijn eigen kracht, samen met mijn partner Sjoerd, mijn zus Corina, verloskundige Jooske en kraamverzorgster Sabina.
Dank jullie wel!
Wil je meer weten hoe ik mij heb voorbereid op de mooiste dag in mijn leven en mijn extreme "bevallingsangst", welke begon bij niet zwanger durven raken (dat rond de vijf jaar duurde) en hoe ik deze heb overwonnen, dan kun je per e-mail (tamarahuber@hotmail.nl) contact met mij opnemen. Ik zal je met veel liefde helpen waar ik kan en informatie geven over hoe je kunt voorbereiden.
Liefs van Tamara en Sjoerd

Claasje

Niet veel vaker voelde ik me in mijn leven zo sterk en goed als tijdens mijn zwangerschappen. En tegelijk konden we bij iedere zwangerschap ook heel goed voelen dat er echt een nieuw en ander kindje op komst was, met zijn of haar eigen leven. De zwangerschappen leerden ons dat we kunnen vertrouwen op ons eigen lichaam. Na twee eerdere misgelopen zwangerschappen konden we nu drie keer ervaren dat deze kindjes er wél zouden komen.

De aandacht die Jooske al tijdens de zwangerschap geeft aan de moeder, de vader én de baby, zorgt voor heel veel vertrouwen. Niet alleen in de zwangerschap, maar ook in Jooske als steun tijdens de geboorte. Daarnaast vond ik de nuchterheid en de humor van Jooske heel fijn. Met twee voeten op de grond, toch heel veel ruimte bieden aan een zwangerschap en geboorte die door velen als ‘alternatief’ bestempeld zouden worden.
Tijdens de derde zwangerschap merkte ik dat ik me vaker dan eerder afvroeg ‘zou alles wel goed zijn’ en ‘wat als?’... Jooske kon me daar telkens vertrouwen in terug geven door haar vragen tijdens onze afspraken.
Na een hele snelle hevige bevalling van ons tweede zoontje, had ik me ook dit keer ingesteld op een snelle, intense bevalling. Maar wat een verschil. Ons derde kind werd geboren na een hele rustige geboorte. Toen ik Jooske vroeg wanneer de weeën eindelijk eens vaker zouden komen, antwoordde ze: ‘dit kind is dit kind. En misschien hou je wel alleen maar af en toe een wee.’ En zo gebeurde het. Af en toe een wee, en ineens voelde ik dat het kindje al heel diep zat en was er persdrang. Kort daarna werd heel rustig het hoofdje geboren. Met mijn man achter me in bad, konden we haar samen aanpakken en keek onze dochter ons van onder water aan. Wat een magisch moment.

Drie zwangerschappen. Drie totaal verschillende geboortes. Drie heel verschillende kinderen. En drie keer een heel ander gevoel naar mijn kinderen. Het is ons heel helder geworden dat ieder kind uniek is en dus ook iedere keer weer iets anders vraagt van ons als ouders. Daar groeien we in en blijven we ons in ontwikkelen.

samen met partner Sander en kinderen Cezar, Pepe en Serra

Johanna

Tijdens de bevalling was ik zonder angst en was ik echt helemaal in het vertrouwen dat het goed gaat met mijn baby. Hoewel ik een lange bevalling heb gehad, heb ik bijvoorbeeld geen enkel moment aan pijnstilling gedacht. Ik wist dat ik het kon. In haar voorafgaande begeleiding heeft Jooske altijd benadrukt dat ons ongeboren kindje en ik gezond zijn en dat het goed met de baby gaat. Dit heeft mijn vertrouwen in mijzelf en de weg van mijn kindje versterkt. Mijn lijf het ze tijdens de onderzoeken liefdevol benadert. Ik voelde me bij Jooske veilig en geborgen.

Kirsten

Na een eerste bevalervaring waarin ik niet geheel zelf de regie kon behouden, wist ik deze tweede zwangerschap zeker dat ik een holistische verloskundige wilde. En ook dat ik de bevalling het liefst zo hands-off mogelijk wilde. Ik voelde zoveel vertrouwen in het kind dat zich bij ons had gemeld en wilde vooral heel veel rust om mij heen. Nu is mijn zoontje Ole tweeënhalf en verbaast me dit niet; nog steeds voel ik heel veel innerlijke rust en vertrouwen bij hem.
De geboorte van Ole kondigde zich aan op een koude wintermiddag. Het was vier uur ’s middags en ik stond nietsvermoedend op van de bank om een klusje te gaan doen, toen het vruchtwater ineens langs mijn benen stroomde. Toen onze peuter naar bed was ging het dak eraf! Ik kwam in een stroom van sterke weeën terecht die me meetrokken in een geweldige ervaring. Tijdens een wee was ik aan het lopen en wiegen en kermde ik van de intensiteit van de golf die over me heen kwam. Soms werd het me teveel, zo groots kwam het over me heen. Maar in die momenten ertussen werd mij een prachtige les geleerd: ik kon voelen dat hoe meer ik ontspande tussen de weeën door, hoe sterker de volgende wee zou worden. Een deel van mij wilde dit niet, de pijn was zo groots! Maar ik wist dat op dit moment een totale overgave aan wat zich voordeed me alleen maar dichterbij de geboorte van mijn kindje zou brengen. En dus, doodeng: ik gaf me over.
Ole kwam om tien uur ’s avonds op de wereld. De vroedvrouw was een uur daarvoor ongeveer gekomen. Daar was ik me al nauwelijks bewust van, zo sterk zat ik in mijn bubbel. Het enige wat ik me kan herinneren was dat ze mijn voeten op de grond hield als een wee zo heftig was dat ik een beetje los dreigde te komen van mezelf. Ze hield me letterlijk op de grond. De persfase deed ik op handen en knieën, dat voelde ook zo goed. Met mijn aandacht kon ik helemaal naar binnen. Ik vond het heerlijk om dit zo stil mogelijk te doen, helemaal bij mezelf en het kindje dat naar buiten kwam.
Achteraf en nog steeds heeft de ervaring van totale overgave me enorm geraakt. De boodschap was zo puur en wezenlijk. Het was doodeng om te kiezen voor meer en intensere pijn maar het bracht me dichter bij mijn eigen kracht en potentieel dan ooit tevoren.
De eerste dagen voelde ik me een enorme heldin, een oervrouw en heel sterk verbonden met alle vrouwen en moeders in de wereld. Toen de kick van de bevalling er weer wat af was, kon ik ook voelen dat ik heel moe was en veel moest rusten.